De eerste dagen

Hallo allemaal!

Woensdag vertrokken we om 16uur 40 om aan te komen oom 23uur59 in het snikhete Ouagadougou. De eerste nacht brachten we door bij Julien l’Africain (een kennis van Fanny). ‘s ochtends vroeg begon ons avontuur pass echt! Overal mensen en chaos aan het busstation! Meteen vier jongens die ons bagage droegen en de bus die juist voor onze neus toch vertrok. We namen 5 minuutjes later een bus in “zeer goede staat”. De hele ochtend in de bus gezeten en op en neer gevlogen door al die putten in de weg. Aangekomen in Cinkassé moesten we even wachten op Rachel. We wisten niet goed waar naartoe te gaan, maar een vriendelijke mevrouw die ook op onze bus zat heeft ons geholpen.
In Dapaong zijn we met Rachel en Paulin langs  al de autoriteiten gegaan zoals: de politie, le chef du village, brigade,… om ons voor te stellen en onze aankomst te verkondigen.
We werden overal super goed ontvangen, al dan niet met een biertje (60cl de fles, kleiner hebben ze niet) en we mogen ons hier thuis voelen.
We wonen met andere mensen met een gezamenlijke cour (zie foto’s). Ons deel bestaat  uit een grote ruimte met klein tafeltje, vier stoele, een TV, een windmolen (zegt Annelies). Daar achter twee kamers met de “badkamer” tussen. We slapen in dezelfde kamer met twee ziekenhuisbedden met muskietennetten over. De matrassen zijn hard maar we zulleen het wel overleven!
We hebben heel fijne buren, zeer vriendelijk. We hebben ook veel huisdieren: kippen, geiten, honden, katten, kuikens, duiven. De zwijntjes mogen niet op de cour komen. J
De eerste twee dagen aten we elke maaltijd op restaurant. Nu hebben we een gasvuurtje dankzij Angele en koken we zelf.
La polyclinique: klein en schattig. Vele mensen worden er geholpen met ZEER WEINIG middelen.
Maandag hebben we onze eerste werkdag gehad. Het was prenatale consultatie dus werden we al direct stevig aan het werk gezet! Nieuwe dossiers opgemaakt van nieuwe zwangere, iedere zwangere gewogen, bloeddruk bij genomen en urine gecontroleerd. Dit samen met Rachel en Charlotte. Dit gebeurde buiten. Hierna kwamen ze een per een binnen en moesten we de fundushoogte meten, de harttonen met de hoorn van Pinard beluisteren en iedere vrouw ook toucheren ongeacht de zwangerschapsduur. We hebben ook  een soort van anticonceptie implantaat leren plaatsen bij vrouwen. Erg steriel gebeurd dit niet!

Het is hier echt ontzettend warm!!! De eerste dagen hadden we hierdoor af en toe een bloedneus. Dit vonden ze echt raar! Fanny zou op consultatie moeten gaan en haar temperatuur moest genomen worden. Misschien had ze wel anemie… Voor ons niets ergs, want na een minuutje waren onze bloedneuzen al voorbij. Ze vinden ons hier soms toch wat raar :D

We zitten hier goed en voelen ons al helemaal thuis!! En we drinken liiiiiiiiiiters water.

Groetjes vanuit het zonnige Afrika naar het sneeuwende België.
Annelies (aka Amelie) en Fanny